Oh Cramming! Oh why?

Oh Cramming! Oh why?

Note: Ang article na ito ay maaring patama na rin sa akin.

Naranasan mo na bang magpuyat at uminom ng sangkatutak na kape at energy drink wag lamang dalawin ng antok , daig pa ang humaharibas na kabayo sa pagmamadali maihabol at matapos lamang ang mga requirements na dapat ipasa. Yung tipong one month ang "preparation" pero ngayon mo lang gagawin dahil bukas na deadline. Masasabi nating sakit na ito ng mg mag-aaral, ang makipaghabulan sa oras. Sa makatuwid ang magcram ng magcram.

Pero aaminin ko, gawain ko rin to "minsan nga lang". Minsan kasi nawawala na study habits ng isang tao ang "time management", hindi ko kasi alam kung paano hahatiin ang oras ko kahit na madalas akong magmulti-task. Parte na ito ng aking talasalitaan na pilit kong inaayos.

Talaga namang masasabing "nerve-wrecking" at mas "challenging" ang pagka-cram, bumibilis ang takbo ng pag-iisip mo at aktibong-aktibong nagtatrabaho ang mga neurons sa utak mo. Kung saan ito pala ay mabisa dahil nagagawa mo ang isang bagay ng mabilis sa loob ng maiksing panahon.

Pero ayon nga kay JM de Guzman "Cramming is Evil" kung saan may punto siya at tama nga naman talaga. Kelan nga ba tayo magsasawa sa gawaing ito, wag na nating lokohin ang mga sarili natin. Tamang pagpaplano at paglalaan din ng oras ang dapat.

Minsan hindi rin epektibo ang pagkacram, nakakagaan din sa pakiramdam kapag wala kang masyadong inaalala dahil nagawa mo na ang mga bagay na dapat mong gawin ng maaga at magkakaroon ka pa ng mahabang panahon para sa iba.

 

#KierDanielLiwanag

Culture Shock

Culture Shock


Magdarasal ng Morning Offering tuwing Lunes ng umaga.
Magdarasal ng nobena tuwing Miyerkules ng umaga.
Magdarasal ng rosaryo araw-araw.
Dadalo ng misa tuwing unang Biyernes ng buwan.
Dadalo ng anticipated mass sa itinakdang araw ng mga guro.
Dadalo ng misa tuwing Linggo bitbit ang kapirasong kard na kung tawagin ay “mass card”.

Ilan lamang yan sa mga gawain ng mga mag-aaral sa isang pang-Katolikong paaralan. Apat na taon ko itong ginawa na nakapagpabago sa aking buhay.

Nang ako ay maghayskul, ipinasok ako ng aking mga magulang sa isang pribadong pang-Katolikong paaralan sa San Pedro, Laguna. Sa unang araw pa lamang ng pananatili ko sa paaralang iyon, napuno na agad ang aking buhay ng tinatawag na “Culture Shock”.

Una, sinita ako ng aming adviser dahil sa pagsusuot ng itim na medyas. Ayon kasi sa handbook ng aming paaralan, tanging puting medyas lamang ang maaring suotin ng mga mag-aaral sa paaralang iyon.

Ikalawa, tinawag kong “Mam” ang isa sa mga guro ko. Sinita niya ako sa pagtawag ko ng ganoon sa kanya dahil “Miss” pala dapat ang tawag sa mga guro sa paaralang iyon.

At ikatlo, nagdarasal ang aming klase sa tuwing papasok at lalabas ang mga gurong nagtuturo sa amin. Ibig sabihin, kung mayroon kaming walong guro, labing anim na beses kaming magdarasal sa isang araw, bukod pa ang pagdarasal sa flag ceremony at uwian.

Ilan lamang yan maraming senyong gumulat at nakapagpabago sa akin nang pumasok ako ng hayskul. Ang iba ay madali kong natanggap, ang iba naman ay matagal pa bago ko natanggap.

Ayon sa Wikipedia, ang culture shock ay “the personal disorientation a person may feel when experiencing an unfamiliar way of life due to immigration or a visit to a new country, or to a move between social environments also a simple travel to another type of life.”

Maaaring maraming mga mag-aaral ang nakakaranas nito sa paglipat nila ng paaralan lalo na kung nagmula ka sa pampubliko at lumipat ka sa pampribado. Ibang tao ang iyong makakasalamuha. Ibang kultura at kilos ang kanilang ipapakita. Mahirap makisama ngunit kailangan mo makisalamuha sa kanila. Nakakagulat sa una pero habang tumatagal, natututunan mo na kung paano ba dapat. At sa mga ganoong pagkakataon mo mararanasan ang pagbabago at pagkakakilanlan mo sa sarili mo at pagpapabuti sa pagkatao mo.

Para sa akin, nagdulot ng magandang epekto ang pagpasok ko sa isang pampribadong pang-Katolikong paaralan kahit na may "Culture Shock" akong naranasan sa una. Lumakas ang paniniwala ko sa Diyos. Naging mas mabuti akong tao sa lipunan. Hindi ako nagsasabi ng masasamang salita.

Ngunit lahat ay nagbabago. Nakaranas ako muli ng "Culture Shock" nang ako ay pumasok sa kolehiyo. Maraming nagbago at ibang kwento naman iyon.

#RemoFrancoManikan

Exam na naman! Bow!

Exam na naman! Bow!

Kapag darating ang araw ng exam

Animong lahat ay kinukulam

Pakiramdam abot ang suklam

Dahil sa takot na pakiramdam

Kopya dito, kopya doon

Tingin naman ng sagot mo dong!

Kinopya ko lahat

Ayun! Mali po

Abot abot ang pagsisisi

Ngayong nasa mas mataas na antas

Wala tuloy alam

Dahil umasa sa iba

Nawa’y mapagtanto ng iba

Ang nadama kong sisi ngayon

Para di na pamarisan

At umasa sa sarili na lamang

#VonVillanueva

Elementapos na po!

Elementapos na po!

                Matapos ang anim na taon sa elementary, marami ang nag-iisip kung ano ang kahihinatnan ng kanilang hayskul life. During this period of time, maraming kaba (mga seven) ang mga maghahayskul, problema nila ang pag-aadjust, paano sila makikisalamuha, ano ang fashion statement nila, at kung paano nila irere-invent ang sarili upang maging katanggap-tanggap sa mga papasukan nila.

                Paano nga ba dapat mag-adjust ang isang INCOMING HIGHSCHOOL STUDENT sa pagpasok niya sa mas malaking mundo? Tatlong bagay lang yan. Una, MAGING TAO. Pangalawa, MAGING TOTOO. At pangatlo ay MAGPAKATINO. Ang pagiging tao ay magiging tulay upangf magpakataotoo tayo, eh ano kung bading ka? Tao kang nagpapakatao at walang masama kung ipapakita mo ito, basta’t maging matino anuman ang pagkakataon.

                Ang mundo ng hayskul ay hindi basta-basta. Marami ang naghihintay na mga maaaring makapag-pabago sa ating pagkatao. At sa bawat pagkakataon ay susubukin ang ating pagtitimpi kaya ang payo naming sa mga INCOMING! Magpakatatag KAYO. Tutok lang sa aming blog dahil maramni pa kayong makukuhang tips. MULI. Tandaan! Ang 3M, MAGING TAO, MAGING TOTOO, at MAGPAKATINO.

#VonVillanueva

ANG TERROR KONG TEACHER

ANG TERROR KONG TEACHER

“Paul! Lakad ka na naman ng lakad! Umupo ka sa pwesto mo!”

“Paul! Ang kalat mo! Damputin mo!”

“Class, kapag may narinig akong maingay papaluin ko nitong stick! Humanda kayo saken.”

Nakakarelate ka ba? May bigla ka bang natandaan sa nabasa mong dialogue? For sure meron!

Hinding-hindi mawawala sa buhay natin sa elementary ang mga katagang ito ng ating mga guro. ANG TERROR KONG TEACHER. Kadalasan, sila yung mga teacher natin na matangkad, mahaba ang buhok o kaya’y laging nakapusod ang buhok, may makakapal na make-up at higit sa lahat may suot na salamin. Isama mo pa ang lagi nilang pagsimangot. Nakakatakot di ba?! (Mala-Miss Minchin lang sa pelikulang Princess Sarah) Grabe na lang ang batang di matatakot sa ganung look ni teacher.

Nang mga panahong ako’y nasa elementary magpahanggang sa ako’y tumuntong sa high school di pumasok sa isip ko at di ko rin sinubukang alamin kung bakit nga ba karamihan sa mga teachers sa elementary kahit sa high school at isama mo pa ang sa kolehiyo ay mga TERROR?

Ayon sa aking isang guro ngayon sa kolehiyo, kaya may mga terror teachers dahil sa konsepto nang pagdidisiplina sa mga estudyante lalung-lalo na sa konsepto ng tamang pagsunod sa mga iniuutos ng nakatatanda at bilang pagrespeto na din sa mga ito.

Terror lang naman sila sa loob ng klase pero kapag nasa labas na ng classroom magugulat na lang kayo sa kanilang ibang karakter. Ibang-iba sa kung ano ang pagkakakilala mo sa kanila sa loob. Ang mataray, masungit at laging sumisigaw na katangian ni teacher ay siya namang kasalungat nito. Mabait, madaling lapitan at palatawa naman din sila kahit papaano. Pero paalala, HINDI LAHAT. Meron din talaga yung kung paano mo sila nakilala sa loob ng klase ganun din sila sa labas. Bitbit na talaga nila ang ganung katangian.

Ngunit, nakakabahala lang na marinig sa mga balita ang mga kwento nang pangmamaltrato ng ibang mga guro sa kanilang estudyante. Yung tipong ipapakain ng teacher sa kanyang estudyante ang kalat na papel. Papaluin ng ilang beses sa likuran kapag hindi sumunod sa ipinag-uutos at kung minsan pa nga’y pamamaso sa kanila. Napakabigat na kaso na ito. At kakalabanin na nito ang batas!

Responsibilidad ng ating mga guro ang tamang pagkatuto ng kanilang mga estudyante. Hindi naman masama ang maging terror. Parte na iyan ng kultura ng edukasyon dito sa ating bansa ngunit huwag naman sanang humantong sa puntong masasaktan na nila ang mga ito. Parang pag-arte lang yan sa teatro, kapag nasa entablado ka na, gawin mo ang tama mong karakter. Kapag wala ka na sa entablado, dapat inaalis mo na ang karakter na dinala mo.

#SherwinSTinampay

BUHAY ELEMENTARYA! Sus-Kwela!

BUHAY ELEMENTARYA! Sus-Kwela!
by Ana Jireh R. Bañares

Matapos ang makulay at makulit na mundo ko nung kinder kasama ang mga chikiting na kagaya ko. Buhay elementarya naman ang sunod na hakbang na aking tatahakin.

Sa Penuel Christian School kung saan ako nag-aral nung kinder ay walang elementary, kaya kinailangan kong mag-transfer sa...MAS MURA. MAS MATIPID. MAS PRAKTIKAL. PAMPUBLIKO.
At syempre may KALIDAD pa din ang EDUKASYON. Kaya ayun, PARAÑAQUE ELEMENTARY SCHOOL CENTRAL ang bagsak ko.

Grade 1 ako nun, syempre dahil transferee section 2 lang ako. HAHA! Priority daw kasi ng school ang mga batang doon din sa kanila nag-kinder. Hello?! Utang na loob syempre. HAHA! Kaya no-choice! Choosy pa ba!? Ay. May choice pa pala, wag kang mag-aral kung ayaw mo nung section mo! :P

So, it's just simply acceptance. 

Mataba, mejo kunot ang noo, matanda na ng bahagya, masungit, malabo ang mata kaya nakasuot ng salamin, at may hawak ng patpat - yan ang kadalasang mukha ng  Elementary teacher.

Naalala ko nun, patahimik ng patahimik ung titser namin nung Grade 1 ako (Si ma'am Amor sa pagkakaalala ko) - pero wala pa ding tumatahimik. Kaya tinawag ako ni Ma'am. "Isulat mo nga yung mga madadaldal diyan!" Kaya sinulat ko. Doon ko unang nalaman yung salitang "NOISY" hanggang nung nag-GRADE 4 ako nagpatuloy ang ganyan. Basta't pag narindi na si Ma'am sa ingay namin dahil busy siya sa kung anuman (minsan may-katawagan, may ka-tsismisang kapwa teacher din o kaya'y may manong/manang na naglalako ng prutas or meryenda sa loob ng school) ABA! Tatawagin na ni ma'am ang kung sinoman sa klase o di kaya'y ang pet niya para maglista sa blackboard ng mga maiingay o NOISY.

Gara lang. Kasi nakakasawa na yung ganyang strategy. HAHA! Ginagawa na tuloy naming lokohan o di kaya'y personalan na ang paglilista. Halimbawa na lang. Galit ako sa'yo kahit hindi ka maingay, wag ka nang magtaka kasi ililista at ililista pa din kita. Pag-kaibigan naman kita, syempre kahit mag-ingay ka diyan - asahan mo nang di kita isusulat at dapat kapag ikaw din ang nautusang maglista, di mo din dapat ako isusulat. That's what friends are for no! Yung FRIENDS with BENEFITS pala, sa elementary palang nagsisimula na. HAHA! At pag wala naman, di tayo close at di din naman ako galit sa'yo - tamang pagmasid at pag senyas gamit ang hintuturo sabay lagay sa tapat ng bibig at sabing "SHHHH" ang sasabihin ko sa'yo. (Kita mo yun, buti may pag-warning pa!) HAHA! Ang fair no? Walang ka-bias bias talaga!? HAHA. Ganyan ang buhay!

At pagkatapos ni Ma'am magbusy-busyhan sa kung anuman, hihingin niya na ang listahan tapos panakot na "Lahat ng mga nakasulat dito may MINUS sa Quiz/Seatwork mamaya." Tapos ako na napag-utusang maglista, lagot na ko sa mga kaklase kong nalista ko. Uulanin na ko ng sisi at maiinis na sila sa akin. At ang masama pa baka sa susunod, gantihan na nila ko pag sila naman ang napag-utusan maglista ng NOISY. Ganyan ang buhay e. Sabi nga sa golden rule "Huwag mong gawin sa kapwa mo kung ayaw mong gawin di niya sa'yo." Eh, ginawa ko! Kaya yun! Expected ko ng gagawin na din nila sakin! HAHAHA.

Pero syempre, di gaya ng matatanda na mapa-pride, kapag bata, mamaya lang wala na yung inis at galit ng mga kaklase kong nailista ko. Bago kami mag-uwian, papansinin na nila ko! Galing diba?! Yey!

Kasi ang mga bata, di yan ma-pride! Mas pinapahalagahan nila yung pinagsamahan niyo kaysa sa Ego nila. Yun ang maganda eh! Anuman ang naging away, inis, sama ng loob, galit na nangyari sa buhay elementarya, huhupa agad at maayos na nang di pinapatagal. Simple lang no? Di kumplikado. May pag-unawa at pag-intindi ang bawat isa. Kaya nagiging masaya! Kaya ang sarap isipin na ang Buhay Elementarya, Sus-Kwela! HAHAHA.



#enebenene

TALENTO KO, PANALO!

TALENTO KO PANALO!

Nang ako’y tumuntong sa Grade 1, hindi ko inaasahan na sa section 1 ako mapupunta. Kapag sinabi kasing nasa section 1 ka, matatalino ang mga bata dyan. FL o “Fast Learners” ang tawag sa inyo. Hindi ko nga alam na ganun pala yun eh. Nalaman ko na lang Nang ako’y mag Grade 6.

Mahirap maging section 1. Ang taas ng tingin sa’yo ng mga tao lalung-lalo na ng iyong mga guro at syempre ng nanay at tatay mo. Kailangan magaling ka sa ganito. Kailangan magaling ka sa ganyan. Napaisip nga ako eh, “Saan ba ako magaling?” Hindi ko nga din alam eh. Wala naman akong talento. Ni hindi nga ako naglalaro ng chess, basketball, o kung ano pa mang aktibidad pang-isports. Ang alam ko lang maganda akong sumulat. Yan lang ang maipagmamalaki ko.

Hindi ko alam kung maniniwala kayo o hindi pero nung Grade 2 ako inuutusan ako ng aking guro na sumulat sa lesson plan niya. LESSON PLAN po yun ah? Yung ipinapasa ng mga teachers sa kanilang supervisor na naglalaman ng kanilang instructional materials at lessons na itinuturo sa kanilang mga estudyante. Pero hindi naman yung literal na ako na ang naglalagay nung nilalaman ng kanyang lesson plan. May pinagkokopyahan lang ako tapos ako na mismo ang nagsusulat nun sa kanyang lesson plan.

Doon ko simulang natuklasan ang aking angking-galing sa pagsusulat. Nabibigyan din ako ng aking guro ng kakaibang karanasan sa labas ng pagiging isang estudyante lamang.

Dumating ang mga pagkakataon na nagawa ko na ring sumali sa mga iba’t-ibang paligsahan sa pagsusulat. Ang isa sa mga paligsahan noon ay ang Dictation. Dyan ako suking-suki noon. Simula Grade 2 hanggang sa mag Grade 6 ako kahit na lumipat ako ng eskwelahan noong ako’y mag Grade 4. Bukambibig lagi ng aking teacher, “Sherwin, sumali ka sa ganito. Sherwin, sumali ka sa ganyan.” Hindi lang din dictation ang aking nasalihan, mapa-Quiz Bee aba hindi ko din pinalampas yan. Hindi nawala ang pagkakataon na isali ako ng aking guro sa mga paligsahan.

Masarap sa pakiramdam ang mapagkatiwalaan ka ng iyong guro maging ng iyong paaralan. Dito mo unti-unting natutuklasan ang mga bagay na hindi mo nalalaman noon na kaya mo palang gawin. Ang buhay-elementarya ay nagsisilbing tulay ng mga estudyante sa pagkatuklas sa kanilang kakaibang talent at angking-galing sa iba’t-ibang larangan ng sining.

Ikatuwa at ipagmalaki natin sa lahat ng Pilipino sa buong Pilipinas at maging sa buong mundo na ang TALENTO KO, PANALO!

#SherwinSTinampay

Neytib Studs



http://www.escapeislands.com/2008/07/their-future-their-pride-aetas.html

Neytib Studs

Ibig kong maranasan ang makapagturo sa mga kapatid nating katutubo. Ibang saya kasi ang mararamdaman kapag ika’y nakapag-bahagi ng iyong mga nalalaman at natutunan lalo na sa mga tulad nila.

 

Hindi maitatangging salat pa rin ang mga pasilidad para sa mga grupong katutubo, na naninirahan malayo sa kabihasnan. Kailangan pa nilang maglakbay ng ilang kilometro makamit lamang ang panibagong karunungan. Bagama’t walang lapis, bolpen at papel na nagsisilbing kagamitan sa eskwela ay buo pa rin ang pag-asa para na rin sa pagpapabuti ng kanilang mga pamilya at mga komunidad.



http://www.escapeislands.com/2008/07/their-future-their-pride-aetas.html

Mabuti nga’y nabibigyan na ng importansya ang mga kagaya nila na mga indigenuous people o mga katutubo para masiguro ang pagbibigay ng quality education sa mga ito at mabigyan ng halaga upang kilalanin ang karapatan ng indigenous cultural communities at indigenous people para matulungan sa kanilang development. Kagaya ng paglunsad ng Department of Education ng isang angkop  na programa sa kultura na alternative learning system curriculum para sa mga katutubo sa pakikipagtulungan ng National Commission for Indigenous Peoples. Ang nasabing curriculum ay nakabase pa rin naman sa nakagawian sa normal paaralan ngunit ito'y may kaibahan sa nilalaman at pamamaraan ng pagtuturo.
 

 

http://www.escapeislands.com/2008/07/their-future-their-pride-aetas.html

Laking pasasalamat na rin na dahil sa pag-usbong ng teknolohiya ay malinaw na nakakaabot ang impormasyong ipinapadala mula sa dalawang magkalayong lugar sa kabila ng milya-milyang hadlang ng mga kabundukan at katubigan nakapalibot dito, at sa pamamagitan ng mga mobile teachers ay unti-unti na silang nabibigyan ng edukasyon at sa gayo'y natututo na rin sila upang magbasa, magsulat, at magbilang.

Bilang estudyante ay bukas ang aking kamalayan upang makiisa sa adbokasiya na naglalayong makatulong sa mga kapatid nating mga katutubong estudyante.

#KierDanielLiwanag