DEFINE HIGHSCHOOL

DISCLAIMER: Ang pangalan at pangyayari ay pawang gawa-gawa ko lamang, ito ay ayon sa aking obserbasyon at opinyon lamang.

Kilala mo ba si Ana?  Ako medyo lang, alam ko yung pangalan niya, section tsaka itsura. Tipikal na dalaga si Ana, pero espesyal. Kung mukha at mukha din lang, may face value talaga si Ana, mayaman din ang pamilya, talented. Halos ayun na eh, ayun na talaga, pero may isang kabanata sa buhay ni Ana ang nasaksihan ko na talaga namang nakakagulat, nakakarimarim at nakakapanghinayang.

Second year siya nun, may boyfriend siyang mahilig magsilbi sa simbahan, gwapo din naman at matalino, pero ang hindi ko maintindihan, kung bakit ganun na lang ang impluwensya niya kay Ana. Sumabog  na lang na parang isang malaking bomba ang isyu ng pagkawala ng virginity ni Ana, gulo yun sa campus. Maraming mata ang saksi kung paano umiiyak si Ana tuwing sinisigawan siya ng bf niya, kung paano siya sumunod sunod na parang tuta. 

Sino ba naman ang magaakal na magiging ganun ang campus darling namin? Hindi pa dun natapos ang kalbaryo ni Ana, pinagpasa-pasahan siya ng kung sinu-sino, mula pangalan hanggang katawan hinusgahan ng maraming tao. Honor student pa naman siya noon, pero laking panghihinayang lang talaga namin na ganun lang ang kinahinatnan ni  Ana. 

Sabi ko na kasi sa batang yun, mag-ingat. Akala kasi pag hayskul puro saya, dapat may utak. Mas matimbang dapat ang utak kesa damdamin. Kinabukasan kesa sa kasalukuyan. Kawawang Ana. Paano pa makakabawi si Ana? Pangalan lang ang alam nila tungkol kay Ana, pero hinubog na siya at kinilala dahil lamang sa isang pahina ng buhay niya. Pahinang hindi na pwedeng baguhin, pero alam kong ginagamit ni Ana yun para hindi na makagawa pa ng pagkakamali kaparis nang  nauna. Naawa lang ako, sana naging mas maganda ang buhay hayskul ni Ana. 

Masasabi ko talagang ang buhay hayskul ang pinakamasaya, pero ito rin ang turning point ng buhay ng isang tao. Dito ang choices, masakit o masarap? tatawa o iiyak? mangangarap o lalagapak? hayskul? paano ba kita idedefine?

HAYSKUL ALPHABET ni ERA TORRES DULLAS

     Maraming ideya sa aking isipan ang hindi ko maayos, magulo pero masaya. Common na ang alphabet na A-Z, pangangailangan para matutong sumulat at bumasa. Sa buhay, B-D lang, mula  birth to death, na pinapagitnaan ng choices. Eh nung hayskul ako, may istorya din ang alphabet ko, eto ha, share ko.
     Nagsimula ako sa Admiration, hinahangaan ko bawat kilos niya, yung tipong masama o mabuti, iniembrace ko, kasi siya yun. I am so Blessed na nakilala ko siya, nakaramdam ako ng Contentment, masaya na akong tanaw ko siya mula sa  malayo. Delightful ang feeling kapag mula pa lang sa umaga siya na ang nakikita ko, kahit recess time, uunahin ko pang tignan kung kumakain na ba siya, at alam niyo ba, buong hayskul life ko eh burger at iced tea ang kinakain niya. Energy ang hatid ng bawat tingin niya, kaya naman may expectation sa akin, eto n nga, hindi naman ako nabigo, naging Friends kami, we started to enjoy the company of each other. At last, Gratified talaga, reward yung naging kami.  Given na yung minamahal namin ang isa't isa, pero sobrang thankful ako kasi Honest sya, hindi man ako magtanong, hindi ko man hilingin, gingawa na niya agad, hindi dahil responsibilidad niya yun, kung hindi, mahal niya ako alam ko. Involvement, walang ikaw o ako, laging TAYO, Just the two of us ikanga. Hindi lang pera ang baon namin sa school, Knowledge din tumgkol sa isa't isa, lagi naming minimaintain yung newly couple stage, yung hindi kami magsasawa sa isa't isa. Lucid kami pareho, kahit gaano kahirap ang pinagdadaanan namin, kahit anong mood meron kami, palagi naming iniintindi ang bawat isa, walang sumusuko, matapos ang isang mahabang diskusyon, isang yakap lang, okay na, kalma na lahat. Pero hindi sa lahat ng pagkakataon eh okay ang sitwasyon, minsan may mga bagay din kaming nagagawa na nakakasakit sa isa't isa, hindi man namin sadyain, andun na eh, nakakasakit pa rin. Pero kami ang Magnanimous na couple, hindi kami takot magpatawad, hindi nag-aalinlangan, alam namin  na sa kabila ng mga nangyari, merong chance para bumawi, gawing better ang lahat. Pero bakit  ganun? Not enough minsan. Yun na nga ang mahirap, minsan lang, minsan lang magkulang lalayo na ang loob, nagkakaroon ng doubt, uncertainty, nagagawang kalimutan lahat ng masaya at magandang ginawa ng isa, dahil lang sa MINSAN. Naguumpisa  ng magtanong ng "masaya ka pa ba?mahal mo pa ba ako?". Obsessed daw kami sa isa't isa, pero iniisip ko na lang, mali ba? Patience lang naman yan, yung mga araw nga na hanggang tanaw ko lang siya nahintay ko naman, eh  ngayon pang kami na? Quiet na lang ako minsan pag alam kong naaasar na siya, we both know when to speak and when to shut our mouth. Minsan kasi, kailangan din namin ng time para sa mga sarili namin, ang sarap isipin na mahal niya ako, mahal ko siya, pero dapat laging MAHAL KO ANG SARILI KO. Hindi ko sinasabing maging selfish, ang akin lang, nagsisimula lahat sa sarili. Respeto, yan ang bagay na hindi namin hinahayaang mawala, parehong pinapakinggan ang opinyon ng bawat isa, hindi na namin pinipilit pang ijustify ang point of view ng bawat isa, ang importante, yung tama, yung makakabuti, yung magpapasaya.  Kahit anong mangyari, Sentimental siya sa akin, Treasure na hindi ko ibabaon sa lupa, kung hindi mamahalin, aalagaan at pagyayamanin ko pa. Unselfish love yata talaga itong matatawag, sumusugal sa bagay na hindi mo alam kung anong kahihinatnan, pero ito lang ang sugal na hindi ko panghihinayangan, malaya kong papadaluyin ang luha ko para sa kanya. Valuable kasi talaga siya sa akin, siya ang nagsisilbing strength at Weakness ko. X, walang magiging x sa amin, siya ang present at future. Wag na kayong maghanap ng Z, hindi pa tapos ang love story.
     Yan ang aking hayskul alphabet. Maraming letra na punong-puno ng alaala. Siya ay bayabas, at ako si Juan Tamad, kay tagal ko siyang hinintay at sa wakas nahulog pa rin siya sa akin. Siya ang jeep ng buhay ko, PARA siya sa akin. Hinding hindi ako magsasawa sa kanya kagaya ng paborito kong mani, dahil PEANUTibok niya ang puso ko.
    Corny? pero nakarelate ka! Patuloy... Patuloy kami... 

HS: SLUMBOOK

Usapang High School Slum Book! Panuorin mo!


http://youtu.be/lZAJZRFGQJo

-Von Villanueva

TATAK ELEMENTARYA! BONGGA!

Lahat naman tayo may iba't-ibang experiences during our elementary days at masasabi nating. "Ay! oonga no? Nung Elem. lang yan!" HAHAHA. Handog ko sa'yo itong isang interview ko with my orgmates. Tara, Panuorin mo! I'm pretty sure, makaka-relate ka ng bongga! :)

Click mo 'to! :)
Tatak Elementarya!

-Ana Jireh R. Bañares

Combo XP

Combo XP(experience)



http://filipino.cri.cn/mmsource/images/2012/01/12/
edd3eaa7970f484eae6353e3ba42e3a3.jpg

     Group Work...Pop-up quiz...magvandal...makipaggitgitan sa sobrang siksikan ng mga tao para lamang makapasok...pahingi ng 1/4...pahiram ng bolpen atbp.

     Naransan ninyo rin siguro ang mga ito pero ilan lamang iyan. Ikaw anong Student XP mo?

     Minsan bigla mo na lamang maiisip ang mga bagay na ito. Hindi mo alam ang gagawin kung maiinis ka sa mga bagay na iyon o hahalakhak dahil nasisiyahan sa mga pangyayaring punong-puno ng kahihiyan tulad ng madulas at mautal-utal sa pagsasalita sa harap ng klase, makagalitan ng guro dahil sa kaingayang taglay



http://2.bp.blogspot.com/-2eTXAERGyBE/Tg8HB3wN4HI/
AAAAAAAAGr0/mxuxZfYAVBQ/s1600/lampayatot-na-estudyante-pakakainin.JPG

     Kahit na kung tutuusin nati'y walang katuturan ang mga bagay na iyon maari pa rin namang magbigay ng leksiyon sa iyo. Mas mainam na baunin ang mga ito at wag kalimutan dahil sa mga karanasang ito ay nalalaman mo ang tunay na realidad.

     Ayon nga kay Mr. Lloyd Cadena, "Sa eskwelahan mabubuo ang buo mong pagkatao, dyan ka tatatag, hihina, madadapa, at babangon".

Mr. Lloyd Cadena

http://www.youtube.com/watch?v=aDe9Bs7YtMM

 

#KierDanielLiwanag

FIELD TRIP

FIELD TRIP

Field trip – Enchanted Kingdom, Star City, Gardenia Factory House, Luneta Park at Pambansang Museo.

Naging trademark na ng Field Trip ang mga sikat na lugar na ito sa ating mga kapwa estudyante. Kapag sinabi na ni teacher na malapit nang mag-field trip, labis labis ang kaligayahan ng mga kabataan. Mabusising paghahanda ang ginagawa bago sumapit ang araw mismo ng Field Trip. Kahit isang araw lang yun pero kung makaempake naman sila ng gamit parang hindi na babalik sa bahay. Magdadala ng maraming pagkain, damit at mga gadget tulad ng camera at mp3 upang hindi mainip sa byahe. Kung minsan pa nga’y hindi na makatulog dahil sa sobrang excitement na nadarama sa papalapit na lakbay-aral nila.

Bakit ba may Field Trip? Ano ba ang naitutulong nito sa ating buhay sa elementary at sekondarya?

Nakapanayam ko si Ms. Ericka Jimenez, isang 3^rd year Elementary Education student mula sa Kolehiyo ng Edukasyon ng Politeknikong Unibersidad ng Pilipinas o PUP at atin siyang kinausap ukol sa usaping ito maging sa isyu ng pagpaplano ng Department of Education ukol sa pagbabawal ng field trip dahil umano sa mga sunod sunod na insidente ng aksidente na naganap sa nakalipas na buwan. (Kung nais mong mabasa ang artikulo tungkol dito, maaaring iclick ang link na ito: http://beta.abs-cbnnews.com/nation/regions/09/14/12/deped-mulls-banning-outdoor-field-trips)

Video ng panayam kay Ms. Ericka Jimenez

Ang field trip, lakbay-aral kung ating tawagin sa Filipino, ay isang pribilehiyo para sa ating mga mag-aaral. Nagbibigay pinto ito para sa atin upang lumawak ang ating kaalaman na ating natutunan mula sa apat na sulok ng ating klasrum. Nagbibigay oportunidad din ito sa atin na bigyang ligaya kahit konti lamang ang ating mga sarili mula sa tambak na mga assignments, exams, recitation at term papers na ipinapagawa sa atin ng ating mga Maam at Sir. Sabi nga ni Ericka sa ating mga estudyante, “nagkakaroon ng social interaction sa mga kaklase, different kinds of people, interesting yung learning dahil natutuwa sila.”

#SherwinSTinampay

"Asayment! Asayment! Suntukan!"

Ilang buwan na ang nakalipas nang kumalat ang larawang ito sa ilang social networking sites. Nakikita sa larawan ang isang headline sa diyaryo na may mga katagang "Homework Bawal na sa Weekends". Lumabas din ito sa mga balita sa telebisyon at diyaryo. Naging iba iba ang pagtanggap ng mga tao. Ang ilan ay natawa, at ang iba ay natuwa, at may mangilan-ngilan ding hindi nasiyahan sa panukalang ito.

Ilang buwan ang nakalipas, inilabas ang "DepEd Memorandum No. 392 orders teachers to avoid giving assignments to students on Friday, citing parents' complaints about the heavy weekend study load of their children." Ayon sa polisiyang ito, bawal magbigay ng assignment ang mga guro tuwing Sabado at Linggo upang magkaroon ng bonding at pahinga ang mga batang mag-aaral.

Dahil dito, naisipan kong kapanayamin ang aking kapatid na si Princess Mikhaela Franco Manikan, isang Grade 7 student, patungkol sa isyung ito. Tinanong ko siya kung ano ang opinyon niya patungkol dito, lalo na't inabutan niya noong Grade 6 pa siya ang panukalang ito.

"Syempre masaya!Dati nung elementary ako meron ng ganyan pero walang patawad ung mga teacher ko kasi hindi naman nila sinusunod yan. Nakakaasar ehh! Nagbibigay pa din ng projects at assignments. Sabi sabi pa sila family day daw tapos ganyan ganyan pero nagbibigay pa rin. Nakakainis!"

"Umaagree ako jan sa picture. Shinare ko pa nga yan dati sa FB. Dapat naman kasi wala naman talaga ehh. Limang araw na nga pasok ko sa isang linggo tapos magpapaassignment pa? Ano? Walang pahinga?"

Isa ang kapatid ko sa maraming nahihirapang mga mag-aaral na sumasangayon sa panukalang ito. Isa siya sa  mga natuwa pero nainis dahil hindi naman daw natutupad at nasusunod ng mga guro ang panukalang ito. Mababasa sa isang artikulong ito: http://www.sunstar.com.ph/cagayan-de-oro/local-news/no-assignment-policy-has-positive-negative-effects-deped-exec mula sa sunstar.com.ph, ang ilang positibo at negatibong reaksyon ng mga tao kaugnay ng isyung ito.

Maganda ang hangarin ng polisiya ng DepEd para sa mga mag-aaral. Nawa'y sundin ito ng lahat ng guro dahil para din ito sa ikabubuti ng mga batang pag-asa ng ating bayan.